Zonder verhalen leest een krant als het telefoonboek. Saai en veel te veel informatie. Zonder verhalen is het voor ons onmogelijk om al die informatie te bevatten. Aan het eind van het journaal ben je de feiten vergeten, maar de verhalen heb je onthouden. De media brengen dus niet alleen nieuws. Om het nieuws begrijpelijk te maken, gebruiken verslaggevers verhalen. Ze laten ooggetuigen, deskundigen, slachtoffers en daders aan het woord. Wat is een goed verhaal voor de media?

Iedereen heeft in zijn leven prachtige verhalen meegemaakt. Jij ook. Je moet ze alleen nog leren herkennen.

Als verslaggever heb ik veel mensen geïnterviewd en ik was altijd weer verbaasd over de dingen die ze hadden meegemaakt. Echte verhalen van bestaande mensen zijn mooier, gekker en interessanter dan elk fantasieboek dat ik ooit heb gelezen. Vaak gaat het niet om grote, wereldschokkende gebeurtenissen. Juist de kleine, alledaagse momenten kunnen een prachtig verhaal opleveren.

Wat is een goed verhaal?

Kijk maar eens op de site Humans of New York of op Humans of New York op Facebook. Brandon Stanton fotografeert hiervoor dagelijks mensen op straat. Hij plaatst hun foto met een kort verhaal. Ik vind het prachtig! Elke dag opnieuw lees ik hier ontroerende, heldhaftige en soms verdrietige verhalen. Onlangs fotografeerde hij in het Witte Huis in plaats van op straat. Hij vroeg Barack Obama naar de band met zijn moeder. Een mooi verhaal en een foto waarop de president anders staat afgebeeld dan anders.

Kwetsbaar.

Menselijk.

Zoals jij en ik.

Dát is wat verslaggevers zoeken voor verhalen in de media. Normale, menselijke, kwetsbare verhalen. Zodat kijkers en lezers zich erin herkennen, meeleven en uiteindelijk het verhaal zullen onthouden. Zoals het verhaal Lela van Mevrouw_M. Ze beschrijft hoe moeilijk het was om de pup die zij en haar man hadden gekocht voor hun autistische dochter, na een paar maanden weer weg te doen. De hond had helaas niet zo’n goede invloed op hun dochter als ze hadden gehoopt. Ik moest meteen aan dit verhaal denken toen afgelopen weekeind Alberto Stegeman in Undercover in Nederland probeerde een gezin te helpen omdat het gezin was opgelicht met een hulphond voor autisten.

Goede verhalen blijven hangen en keren op onverwachte momenten terug in je gedachten. Zoals mijn favoriete verhaal ‘Dag lieve Pluis‘, geschreven door (dagboek)schrijver Bernard Kuipers. Een verhaal over het gemis van een overleden pony.

Hoe komen journalisten aan geschikte verhalen?

Verslaggevers en programma makers vinden hun verhalen op de volgende manier:

• Ze haken aan bij landelijk en wereldnieuws
• Ze horen een mooi verhaal op een feestje of in de kroeg
• Ze gebruikten ideeën van andere media
• Ze gebruiken hot topics en hashtags uit social media
• Ze lezen persberichten
• Ze blikken terug op eerder nieuws
• Ze volgen het verloop van seizoenen
• Ze vragen erom

Ze haken aan bij landelijk en wereldnieuws

Vrijwel alle media haken op de een of andere manier in op het nieuws, maar ze hebben allemaal een eigen doelgroep en zijn op zoek naar verhalen die bij die doelgroep passen. Zo zal een lokale krant alleen iets berichten over een aardbeving als iemand uit de gemeente toevallig op die plek was. De Quest zoekt voor hetzelfde item naar een deskundige (maakt niet uit waar die woont) om uit te leggen hoe aardbevingen ontstaan. Er zijn dus voor precies hetzelfde nieuws veel verschillende invalshoeken en verschillende verhalen nodig.

Ze horen een verhaal op een feestje of in de kroeg

Redacteuren doen veel inspiratie op in hun directe omgeving. Er loopt zomaar een koe op straat, iemand vertelt een sterk verhaal in de kroeg of de buurman klaagt over een idiote verkeerssituatie. Het kan een verslaggever allemaal op ideeën brengen.

Ze gebruiken ideeën uit andere media

Verslaggevers kunnen onmogelijk alle nieuws zelf verzinnen en altijd als eerste met unieke items komen. In plaats daarvan gebruiken ze interessante verhalen uit andere media opnieuw. Soms nemen ze een bericht letterlijk over, maar meestal geven ze er een andere draai aan door de aandacht op een ander detail te richten of andere mensen te interviewen.

Zondag kwam Hart van Nederland bij ons filmen, omdat onze biologische kippen voor het eerst sinds maanden weer naar buiten mochten (einde ophokplicht in verband met de uitbraak van Vogelgriep). Voor lokale kranten is het feit dat een landelijk televisieprogramma bij ons komt, voldoende om daarover te berichten. Twee keer hetzelfde nieuws dus, maar voor een andere doelgroep en vanuit een ander perspectief.

Ze gebruiken hot topics en populaire hashtags uit social media

Populaire hashtags en hot topics in social media worden gebruikt om verhalen over te schrijven of programma’s over te maken. De nr. 1 trending topics zijn gemakkelijk te achterhalen via Twirus en Hashtagify bijvoorbeeld.

Ze lezen persberichten

Persberichten zijn nog steeds de belangrijkste bron van onderwerpen voor journalisten. Afhankelijk van het medium zijn dat enkele tientallen tot duizenden persberichten per dag.

Ze blikken terug op eerder nieuws

Journalisten blikken graag terug op onderwerpen die al eerder in het nieuws zijn geweest. Vaak een maand, een jaar, twee jaar, vijf jaar en tien jaar na belangrijke gebeurtenissen.

Ze volgen het verloop van de seizoenen

Veel onderwerpen komen eens in de zoveel tijd weer terug. Eind december (kerst) vind je artikelen over wereldvrede. Begin januari schrijven tijdschriften over goede voornemens. In februari (Valentijnsdag) bericht iedereen over liefde. In de lente over de lammetjes en de koeien die weer naar buiten gaan.

Ze vragen erom

Je kunt redacteuren rechtstreeks benaderen met jouw verhaal, met een persbericht of via een Twitter bijvoorbeeld. Als je dat nog nooit gedaan hebt, is dat best eng. Bovendien weet je misschien nog steeds niet zo goed wat een journalist interessant vindt. (Hoewel sommige journalisten regelmatig een tweet met  ‘Help ik zoek …’  de wereld in sturen.)

Nog makkelijker: Facebookgroep Roept u Maar

Het kan ook makkelijker. Meld je daarvoor aan bij de Facebookgroep Roept u Maar. Daarin zetten verslaggevers dagelijks verschillende oproepjes om mensen te vinden die ze kunnen interviewen. Als je een oproep ziet waarover jij iets kunt vertellen, dan kun je daarop reageren (kan ook met een persoonlijk berichtje).

Roept u Maar is een snelle, makkelijke, laagdrempelige manier om met journalisten in contact te komen. Je hoeft je niet druk te maken over het versturen van persberichten. Kort reageren op een oproep is genoeg. Als de redacteur belangstelling heeft voor jouw verhaal, dan neemt hij of zij zelf contact met je op en word je (telefonisch) geïnterviewd. Soms komt er nog een fotograaf langs. Volgende week ga ik hier uitgebreider op in.

Of deze: Vaker in de Media

Roept u maar is niet de enige plek waar verslaggevers zoeken naar kandidaten voor een interview.  Een ander initiatief is Vaker in de Media (VIDM). Naast een vorm van bemiddeling tussen verslaggevers en mogelijke interview kandidaten, verzorgt Vaker in de Media ook seminars en Rond de Tafel gesprekken waarin je vragen kunt stellen over de media. In verband met Internationale Vrouwendag zijn de Rond de Tafel sessies in februari en maart 2015 voor vrouwen gratis te bezoeken.

Weet jij nog meer plaatsen waar journalisten op zoek gaan naar verhalen? Of heb je al eens gebruik gemaakt van bovenstaande mogelijkheden? Dan lees ik daar graag over in een reactie hieronder.

Wil je beter zichtbaar worden en meer naamsbekendheid opbouwen door gratis reclame te maken?

Download dan hier het e-book: 25 manieren om gratis reclame te maken en meer naamsbekendheid te krijgen. Je kunt het meteen downloaden en het kost niks.



 

 

E-mailadres:

Voornaam:

Laat dit veld leeg als je een mens bent:

 

Als je mijn boek aanvraagt, ontvang je voortaan ook automatisch mijn maandelijkse publiciteitstips in je mailbox. Wil je dat niet? Dan kun je het e-book ook via de mail bij me aanvragen. Je krijgt het dan zo snel mogelijk; in elk geval binnen een week.

Je leest in mijn privacy-verklaring hoe ik jouw gegevens opsla en waarvoor ik ze gebruik.