Persberichten schrijven kun je jezelf leren. Dat heb ik ook gedaan. Ik ben journalist, maar ik heb nooit een schrijfopleiding gehad. Ik deed de Hogere Agrarische School (HAS). Daar leer je hoe je de klauwen van een koe bekapt. En hoe je de motor van een tractor uit elkaar haalt en met een beetje geluk ook weer in elkaar krijgt. Daar heb je als journalist verdraaid weinig aan.

Ook jij kunt persberichten schrijven in de praktijk leren. Gewoon, door het te doen.

Tijdens mijn opleiding liep ik stage bij het landbouwweekblad Oogst (tegenwoordig Nieuwe Oogst). De eerste dag maakte ik kennis met mijn collega’s en met mijn computer. Een enorme kubus met een toetsenbord. Zonder muis. Het apparaat knipoogde elke seconde naar me met zijn groene cursor.

Het maakte me nerveus.

Zelf had ik geen computer.

En ik kon ook niet typen.

Nou ja, een beetje dan, met 2 vingers.

Dat dat er 8 te weinig waren, begreep ik toen ik de stapel papieren zag die ik moest uitwerken. Ik zou die andere vingers ook moeten leren typen. En snel ook.

Een persbericht schrijven doe je anders dan een reclamefolder.

Dat hadden de meeste ondernemers niet in de gaten. Daarom gaf mijn chef me de eerste weken de klussen waar echte redacteuren geen tijd voor hebben: reclamedrukwerk vermomd als persberichten. Ik mocht honderd van deze ‘ product-aankondigingen’ herschrijven tot een leesbaar artikel.

Uiteindelijk werd er maar 1 geplaatst.

Zonder ook maar één blik op het toetsenbord, worstelde ik me 10-vingers-blind door de stapel heen. Tot ver na sluitingstijd zat ik te tikken.

Maar toen ik in het donker naar mijn logeeradres fietste, wist ik het zeker: ik kan dit.

Niet alleen maakte ik vanaf dat moment gemakkelijk objectieve stukjes van marketing geneuzel, ik deed het ook razendsnel. Met 10 vingers, zonder spieken. Een vaardigheid die me sindsdien al heel veel tijdswinst (en een paar banen) heeft opgeleverd.

Hoe leer je een persbericht schrijven?

Artikelen en persberichten schrijven, leer je op dezelfde manier als typen. Gewoon doen. Mijn chef stuurde me meestal zonder instructies op pad en verwachtte de volgende dag een artikel op zijn bureau. Als het niet goed was (en dat was vaak), kreeg ik het terug:

• Waar staan de vijf w’s (wie, wat, waar, wanneer en waarom)?
  En dan schreef ik het opnieuw.

• Wat is het nieuws? Dit weet ik allemaal al.
  En dan schreef ik het voor de 2e keer opnieuw.

• Waarom is dit interessant voor onze lezers? Leef je in!
  En dan schreef ik het voor de 3e keer opnieuw

• Denk je om de volgorde? Het belangrijkste eerst.
  En dan schreef ik het voor de 4e keer opnieuw.

Tot ik me op een dag realiseerde, dat ik van mijn chef nooit meer iets overnieuw hoefde te doen.

Vanaf dat moment was de structuur van een (pers)bericht in mijn geheugen gegrift. En elke keer als ik nu een artikel schrijf, doe ik dat automatisch volgens die structuur. Daar denk ik niet meer over na.

Checklist persbericht

Jij wilt vast geen journalist worden, maar je wilt wél dat redacties jouw persbericht plaatsen. Daarom heb ik de blauwdruk in mijn hoofd vertaald naar een checklist om een persbericht te schrijven. Houd je hieraan, want redacteuren hebben echt geen tijd om jouw stuk opnieuw te schrijven. En meestal hebben ze ook geen stagiaire die slechte persberichten gebruikt om zichzelf 10-vingers-blind te leren typen.

Wil je beter zichtbaar worden en meer naamsbekendheid opbouwen door gratis reclame te maken?

Download dan hier het e-book: 25 manieren om gratis reclame te maken en meer naamsbekendheid te krijgen. Je kunt het meteen downloaden en het kost niks.



 

 

E-mailadres:

Voornaam:

Laat dit veld leeg als je een mens bent:

 

Als je mijn boek aanvraagt, ontvang je voortaan ook automatisch mijn maandelijkse publiciteitstips in je mailbox. Wil je dat niet? Dan kun je het e-book ook via de mail bij me aanvragen. Je krijgt het dan zo snel mogelijk; in elk geval binnen een week.

Je leest in mijn privacy-verklaring hoe ik jouw gegevens opsla en waarvoor ik ze gebruik.