‘Verrassing.’

Voor de deur staan mijn oom en tante. Ik ben jarig, maar ik heb expres niemand uitgenodigd. Conrad en ik willen samen een lange wandeling maken en dan picknicken op de hei.

‘Dat is inderdaad een verrassing.’

Inwendig slaak ik een zucht. Mijn oom en tante hebben net anderhalf uur gereden om hier te komen. Die wandeling kunnen we dus wel vergeten.

 

Niet elke verrassing is leuk. Voor veel mensen is onverwacht op de voorpagina van een krant verschijnen een erg onaangename verrassing. Als je geen bekende persoonlijkheid bent, ben je niet gewend aan media-aandacht.

Hoe komt het dat je ineens nieuws kunt zijn?

Een kennis van mij heeft vorige maand een interview gegeven aan het Dagblad van het Noorden. Hetzelfde bericht verscheen de volgende dag groot op de voorpagina van andere lokale bladen.

Ze was daar niet op voorbereid, omdat ze geen verslaggevers van andere kranten had gesproken. Ze schrok er erg van. Het was een niet eens een negatief verhaal. Maar ze had zich niet gerealiseerd dat kranten nieuws van elkaar overnemen. Ze schrok zo toen ze zichzelf op de voorpagina zag staan, dat ze mij direct belde. Ze wilde de redactie om opheldering vragen. Ze dacht dat je alleen in de krant komt als je zelf een persbericht stuurt. Net zoals ik dacht ik alleen bezoek zou krijgen als ik zelf mensen uitnodig op mijn verjaardag.

Zo werkt het dus niet. Een krant wacht niet op een uitnodiging.

Als een milieu-organisatie jouw bedrijf noemt als grote vervuiler, dan is je bedrijf ineens nieuws. En reken maar dat de krant daarover schrijft.

Een filmpje of foto van jou op Twitter kan zo’n hype worden, dat kranten daarover berichten.

In raads- en commissievergaderingen kan een vergunning voor jouw pand op de agenda staan. Dat is openbare informatie. Daar kan een journalist over schrijven.

En verslaggevers gebruiken ook  nieuws uit andere media.

Hoe komt dat nieuws zonder dat je het weet in de krant?

Nieuws moet zo snel mogelijk in de krant. Op internet en in het krantenarchief is vaak veel openbare informatie  te vinden. Met die gegevens maakt een redacteur een verhaal. Als er tijd is belt hij voor een paar citaten.

Heb je daar nog invloed op?

Eh, nee dus.

Alleen als een journalist je belt. Dan kun je geschikte antwoorden geven. Maar als de redactie gebruik maakt van knip-en-plakwerk, dan heb je daar geen enkele invloed op.

Maar hoor en wederhoor dan?

Als de redactie gebruik maakt van openbare informatie uit persberichten, krantenartikelen en internet, dan hoeven ze jou niks te vragen. Dat was zo bij het nieuwsbericht van mijn kennis. De ene krant had bijna letterlijk het artikel van de andere krant overgenomen. Het was alleen een beetje aangevuld met informatie uit een eerder persbericht.

Mag dat?

Ja.

Is het netjes?

Nee, dat vind ik niet.

Maar kranten hebben jou niet voor nodig om over je te schrijven als er genoeg openbare informatie is.

Als ik nou gewoon geen toestemming voor dat artikel geef?

Een krant hoeft niet om toestemming te vragen. Je kunt nieuws niet tegenhouden, tenzij het gaat om laster of smaad. Of als de informatie niet deugt. Dat moet je dan wel kunnen bewijzen. En snel ook. Voor de eerstvolgende deadline.

Journalisten weten niet dat jij schrikt als je jezelf op de voorpagina ziet.

Zelf staan ze nooit met een foto of een bericht in de krant.

Ze schrijven er alleen maar in.

Toen ik nog journalist was dacht ik er ook nooit over na. Pas sinds ik zelf ondernemer ben, begrijp ik dat je kunt schrikken van een bericht waar je niets vanaf weet.

Maar wat kun je er dan tegen doen?

Niets.

Als je nieuws bent, dan kom je in de krant. Je reageert net als met het verrassingsbezoek van mijn oom een tante: je legt je er bij neer. Als het artikel niet schadelijk of positief is, maak je dan niet druk. Dan is het gewoon gratis publiciteit. Een cadeautje dus.

Dus het zit zo:

Als kranten vinden dat er nieuws over jou of je bedrijf is, dan kunnen ze dat publiceren zonder dat jij dat weet. Ze gebruiken dan openbare informatie en nieuws uit andere kranten om een artikel te maken. Het is net zoiets als het opnieuw inpakken en doorgeven van een cadeautje. Niet zo creatief, maar het mag. En iedereen doet het.

En voor de volgende keer?

Realiseer je dat je als ondernemer nieuws kunt zijn. Zeker als je al eens eerder in de media hebt gestaan. Wacht niet af als er iets belangrijks in jouw bedrijf gebeurt. Stuur dan zelf een persbericht. Daarmee neem je het initiatief weer in eigen hand.

Net als ik. Voortaan stuur ik weer uitnodigingen voor mijn verjaardag. Dan weet ik wanneer ik visite kan verwachten.

Wil je beter zichtbaar worden en meer naamsbekendheid opbouwen door gratis reclame te maken?

Download dan hier het e-book: 25 manieren om gratis reclame te maken en meer naamsbekendheid te krijgen. Je kunt het meteen downloaden en het kost niks.



 

 



 

Als je mijn boek aanvraagt, ontvang je voortaan ook automatisch mijn maandelijkse publiciteitstips in je mailbox. Wil je dat niet? Dan kun je het e-book ook via de mail bij me aanvragen. Je krijgt het dan zo snel mogelijk; in elk geval binnen een week.

Je leest in mijn privacy-verklaring hoe ik jouw gegevens opsla en waarvoor ik ze gebruik.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.