Vraag je je wel eens af welk nieuws nou eigenlijk de krant haalt en wat niet? Daarover gaat dit artikel, maar ik begin eerst met een verhaal dat mij zelf is overkomen:
Onze weilanden stromen over. Conrad en ik zien het water in de sloten elke dag verder stijgen. We vragen ons af of ons huis ook onder water zal komen. Het is 28 oktober 1998: extreme wateroverlast in Drenthe en Overijssel.
Het water stijgt zo snel dat mijn buurman zijn paarden niet op tijd binnen krijgt. Hij is slecht ter been, dus schiet ik te hulp. Dat heet naoberschap hier in Drenthe.
Eerst gaat het prima. Evert rijdt met de tractor voorop. Hij rammelt met een bakje biks en de paarden waden rustig achter hem aan. Ik plons helemaal achteraan om te voorkomen dat één van de dieren zich omkeert en achterblijft. Alles gaat perfect tot we op het erf komen. De dieren dringen daar dicht tegen elkaar aan in een vangkooi. We hoeven alleen het hek nog te sluiten en dan hebben we ze allemaal op het droge.
Evert nodigt me al uit voor een Beerenburg.
Plotseling raakt één van de paarden in paniek. Hij schopt en klauwt om zich heen. De buurman wil hem kalmeren, maar hij is niet snel genoeg. De vosruin ontsnapt.
Ik voorzie ellende en ren plenzend achter hem aan, maar door het water kom ik niet zo snel vooruit als ik wil. Het paard heeft daar geen last van. Hij galoppeert recht op een sloot en prikkeldraad af. Maar zowel de sloot als het prikkeldraad zitten onder water. Onzichtbaar. Ik ben bang dat hij zich verwondt aan de draad of erin verstrikt raakt. Dan kan hij zelfs verdrinken en in mijn eentje kan ik een spartelend paard nooit uit de draad bevrijden.
Ik snij hem de pas af en ik bereik de sloot precies op het moment dat zijn voorbenen onder water het prikkeldraad raken. Hij struikelt en valt. Dan gaat hij kopje onder. Mijn hart bonst. Zal hij weer uit de diepe sloot kunnen krabbelen? Hij komt briesend boven en ik probeer hem te pakken.
Op dat moment springt er vlakbij een man uit zijn auto. ‘Gelukkig’, denk ik. Ik schreeuw hem een paar aanwijzingen toe. De man springt naar voren, grijpt iets dat op zijn rug hangt, brengt het naar zijn ogen en maakt snel een paar foto’s.
Daarna stapt hij in zijn auto en rijdt hij weg.
De volgende dag staat deze foto op de voorpagina van de landelijke kranten:
Verslaggevers helpen je niet, want dat hoort niet bij hun werk. Ze zoeken geen oplossing voor je, want ze zijn altijd op zoek naar problemen. En als ze er één hebben gevonden, dan plaatsen ze er een redactioneel artikel over. Kijk maar voor voorbeelden maar naar het journaal en de kranten: hoe groter de ruzie, hoe meer schade en hoe meer slachtoffers, hoe meer publiciteit. Oplossingen halen het nieuws niet.
Wat kun je daarvan leren als je een redactioneel stuk wil plaatsen? Welk nieuws haalt de krant?
Dat je je ondernemersinstinct moet uitschakelen als je redactionele aandacht wilt. Want in tegenstelling tot een verslaggever zoek je als ondernemer altijd naar oplossingen. Jij zou mij helpen. Zo ben je geprogrammeerd.
Als jij merkt dat bedrijven slecht gevonden worden in Google, heb je een oplossing: zoekmachine-optimalisatie. Je stuurt je klant op cursus of je organiseert een workshop SEO (search engine optimization). Om daar wat bekendheid aan te geven stuur je de plaatselijke krant een persbericht met de kop: Nieuwe cursus zoekmachine optimalisatie gaat in december van start. Je wacht tot de media het oppikken.
En dan gebeurt er niks.
En nu weet je waarom: je hebt een persbericht geschreven over de oplossing, niet over het probleem.
Hoe krijg je journalisten dan zo ver dat ze een redactioneel artikel over je plaatsen?
Door te zoeken naar het probleem dat jij oplost. Het helpt als je jouw probleem of je expertise kunt linken aan de actualiteit: nieuwsfeiten, jubilea, de seizoenen of trending topics op social media. In het geval van jouw SEO-cursus trek je de aandacht van een journalist bijvoorbeeld met het volgende nieuws:
- 50% van de Nederlandse start-ups failliet omdat ze verdwaald zijn in zoekmachines
- Waarom loopt de belastingbetaler jaarlijks miljoenen mis door Google?
- Hoe ondernemers 5.000 euro per maand verliezen omdat ze onvindbaar zijn
Natuurlijk heb ik de cijfers verzonnen, maar je kunt hier zelf onderzoek naar doen. En dat hoeft echt geen dure enquête te zijn. Flink googelen is genoeg.
Soms moet je je boodschap per medium aanpassen.
De kop: Hoe verliezen ondernemers geld omdat ze online verdwalen? trekt de aandacht bij De Ondernemer, maar het AD doet er niks mee.
Een landelijke krant zoekt een groter probleem: Waarom loopt de Belastingdienst jaarlijks miljoenen mis door Google? is dan geschikter.
Als je het Dagblad van het Noorden wilt benaderen kies je voor: 50% van de Drentse start-ups failliet omdat ze onvindbaar zijn in zoekmachines.
Als je een geschikt probleem hebt gevonden, neem je contact op met de redactie met een voorstel waarover journalisten een redactioneel stuk kunnen schrijven. Leg uit waarom jouw verhaal op dat moment interessant is voor hun doelgroep. De kans is groot dat een journalist het oppikt en vraagt of hij je mag interviewen. De journalist schrijft dan een redactioneel stuk en een persbericht is dan niet meer nodig.
O ja, met mij en met het paard is het die dag gelukkig goed afgelopen.
Het enige dat die dag schade opliep was mijn respect voor het journalistieke vak.
Download dan hier het e-book: 25 manieren om gratis reclame te maken en meer naamsbekendheid te krijgen. Je kunt het meteen downloaden en het kost niks.
Als je mijn boek aanvraagt, ontvang je voortaan ook automatisch mijn maandelijkse publiciteitstips in je mailbox. Wil je dat niet? Dan kun je het e-book ook via de mail bij me aanvragen. Je krijgt het dan zo snel mogelijk; in elk geval binnen een week.
Je leest in mijn privacy-verklaring hoe ik jouw gegevens opsla en waarvoor ik ze gebruik.
Wow. Een verhaal om nooit meer te vergeten. Dankjewel voor de heldere uitleg.
Ik merk trouwens op mijn eigen site ook dat de stukjes die een waargebeurd verhaal combineren met uitleg, het populairst zijn.
Hoi Nancy,
Dank je wel.
Inderdaad, mensen houden nu eenmaal van verhalen. 🙂
Gelukkig zijn ook niet alle journalisten hetzelfde 😉
Gelukkig niet Frederique. Mijn collega’s waren allemaal sociaal en maatschappelijk betrokken. Maar het verhaal illustreert wel mooi dat problemen meer aandacht trekken dan oplossingen. 🙂
Leuk dat die nare ervaring nu een leuk verhaal oplevert!
Inderdaad Melanie!
Tof artikel, Nicky 🙂
Dank je, Ruben. 🙂
Nog een ps – want je kunt je comments helaas zelden editen, behalve in Disqus – ik lees nou het foto-onderschrift. Dat heeft die ANP-fotograaf dus ook nog uit zijn duim gezogen?
Dank je Kitty en ik zal eens kijken naar Disqus. Natuurlijk zijn er ook journalisten die wel helpen. Gelukkig maar, anders had ik het vak nooit zo lang kunnen volhouden. Die fotograaf was gewoon lomp. En ja, dat onderschrift deugt niet: ik was daar al lang geen meisje meer. 😉
PS En spannend stuk, vergeten te zeggen!
Er zijn ook journalisten die wel helpen. Maar dit was wel een navrante ervaring voor je. Die fotograaf had geen idee van dat prikkeldraad, natuurlijk.
Wat een spannend verhaal! Gelukkig kwam het allemaal goed en heb je een mooie foto aan over gehouden.
Hoi San,
Het was zeker spannend! En de foto is spectaculair. 🙂