taboe media

Is het raar om een striptease op te voeren voor een zaal vol ondernemers?
Sta je voor aap als je een wilde dans doet voor 250 man?
En is het gek om kerstballen naar je publiek te gooien?

Ik zou zeggen van wel.
En toch heb ik het gedaan.

Geen striptease en geen vreemde dansjes hoor.  Maar ik heb wel eens tijdens een presentatie een doos vol kerstversiering in de schoot van een meneer op de eerste rij van het theater gekieperd.

Expres.

Kijk maar:

Ik deed dat tijdens de lancering van mijn boek Experttips voor Free Publicity – maak je bedrijf zichtbaar in de media met de PIN-code voor gratis publiciteit. Andere ondernemers gingen los op ‘Lets get Loud’ en podiumcoach Marleen Bekker ging zelfs uit de kleren. 

Om zichtbaar te worden, naamsbekendheid te krijgen en op te vallen, moet je af en toe uit je comfortzone te stappen. En dat is eng. Maar bang zijn, daar praten we niet graag over. Want dat is slap. Zenuwen zijn voor zwakkelingen. En onzekere ondernemers? Dat is taboe. Dat verstoppen we liever.

Maar hoe doe je dat met taboes in de media?

Omzeil je taboes tegenover verslaggevers of stuur je er juist op aan?

Dat vroeg Saron Petronilia van Petronilia Coaching & Training. Zij helpt vrouwen van 45 jaar en ouder, die in de overgang zijn. En ik kreeg bijna dezelfde vraag van Angelique Wittenbernds van Difiducia. Angelique heeft een programma ontwikkelt om pesten op de werkvloer tegen te gaan. Zij wil haar doelgroep graag bereiken zonder het pesten te benoemen. Omdat dat gevoelig ligt.

Maar in plaats van het onderwerp te omzeilen, raad ik Saron en Angelique aan om het probleem en het taboe juist expliciet te benoemen. Want juist dingen die nu nog onbespreekbaar zijn, trekken de aandacht van een verslaggever.

Hoe kan een taboe je helpen aan media-aandacht?

Onderwerpen die interessant zijn voor een verslaggever hebben nieuwswaarde. En die voldoen altijd aan de voorwaarden van het zogenaamde 4A-model:

  1. Actualiteit
  2. Aantallen
  3. Amusement
  4. Afwijkend

Met een taboe voldoe je altijd aan de voorwaarde afwijkend. Dat betekent dat de media per definitie geïnteresseerd is. Je stelt daarmee iets aan de orde dat nieuw en anders is.

Om je kans op media-aandacht nog verder te vergroten kun kijken of je jouw onderwerp daarnaast ook nog kunt linken aan de actualiteit. Voor overgangsklachten zo u je dat bijvoorbeeld zo kunnen doen:

Hielden Hillary’s hormonen haar uit het Witte Huis?

Zo’n link met de actualiteit maakt het onderwerp voor journalisten nog interessanter, want dan voldoe je zelfs aan twee voorwaarden voor nieuwswaarde: afwijkend èn actualiteit.

Als je ook nog cijfers aan je nieuws kunt toevoegen, is je onderwerp nog interessanter voor verslaggevers. Dat is slechts een kwestie van googelen, of een onderzoekje doen onder je klanten.
Denk voor het pesten op de werkvloer bijvoorbeeld aan:

1 op de 10 werknemers wordt gepest op het werk:
Wie worden Trump’s pispaaltjes in het Witte Huis?

Trouwens, de cijfers en de koppen die ik hier gebruik zijn volledig verzonnen. Het zijn slechts voorbeelden om aan te geven hoe je kunt opvallen.

En controversieel trekt de aandacht van een journalist

En als je eenmaal de aandacht hebt getrokken, kun je je uitspraak daarna nuanceren of zelfs weerleggen. Een prikkelende stelling is nu eenmaal nodig om ervoor te zorgen dat je opvalt tussen al het andere nieuws.

Tot slot kun je nog een goed voorbeeld of een leuke anekdote bij je onderwerp zoeken. Dan voeg je ook nog amusement toe. En als je aan alle vier de A’s hebt voldaan, dan kan het eigenlijk niet meer misgaan. Eén van de vier A’s is meestal al voldoende om een verslaggever voor jou te interesseren. Maar hoe meer A’s je kunt toevoegen aan je bericht, hoe groter de kans op media-aandacht.

Over taboes kun je ook een opiniestuk schrijven

Op de opinie-pagina van kranten leveren lezers een bijdrage aan het publieke debat. En een onderwerp dat nog taboe is, levert een originele invalshoek op. Het geeft nieuwe inzichten en argumenten en kan zelfs een maatschappelijke discussie op gang brengen over het onderwerp.

Een opiniestuk schrijf je zo:
Je begint met een stelling waar mensen het duidelijk mee eens of oneens kunnen zijn. Die stelling is de titel van de kop van het stuk. Zonder zo’n stelling kun je geen opiniestuk schrijven. Als je een interessante stelling hebt verzonnen, bedenk je drie argumenten die jouw stelling ondersteunen. Onder de kop schrijf je een inleiding waarin je je stelling en het belang ervan beschrijft. Daarna werk je elk argument uit in één of twee alinia’s. De laatste alinea is een krachtige samenvatting van het hele stuk.

Tot slot een waarschuwing. Als je niet voor je eigen mening durft op te komen en bang bent om anderen op de tenen te trappen, dan is media-aandacht met een taboe niets voor jou. Maar als je lef hebt, dan is een verboden onderwerp een geweldige invalshoek voor media-aandacht.

Dus maak gebruik van taboes.

Als je durft.

Wil je beter zichtbaar worden en meer naamsbekendheid opbouwen door gratis reclame te maken?

Download dan hier het e-book: 25 manieren om gratis reclame te maken en meer naamsbekendheid te krijgen. Je kunt het meteen downloaden en het kost niks.



 

 



 

Als je mijn boek aanvraagt, ontvang je voortaan ook automatisch mijn maandelijkse publiciteitstips in je mailbox. Wil je dat niet? Dan kun je het e-book ook via de mail bij me aanvragen. Je krijgt het dan zo snel mogelijk; in elk geval binnen een week.

Je leest in mijn privacy-verklaring hoe ik jouw gegevens opsla en waarvoor ik ze gebruik.

2 gedachten over “Hoe omzeil je maatschappelijke taboes in de media? Of is dat niet nodig?

  • 29 september 2016 om 22:02
    Permalink

    De 4 A’s, die kende ik nog niet. Nabijheid is ook een belangrijke determinant van nieuwswaarde, maar daar kun je geen A bij verzinnen. O ja, toch: afstand. Maar voor Nederlanders die aandacht in Nlse media willen niet zo van belang natuurlijk.

    Beantwoorden

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.