Journalisten zijn niet geïnteresseerd in jouw diensten.
En jouw bedrijf kan ze ook niks schelen.
Journalisten. Hebben. Totaal. Geen. Belangstelling. Voor. Jou.
Dat was de kern van mijn verhaal voor een zaal vol ondernemers bij de Open Coffee in Zwolle waar ik eind vorig jaar een presentatie gaf.
Geen leuke boodschap.
Maar het is helaas waar.
Voor de aanwezigen was het een schok om te ontdekken dat de diensten waar ze zelf zo enthousiast over zijn, niet boeiend zijn voor een verslaggever. Het was teleurstellend om te merken dat een journalist niets wil schrijven over het bedrijf waar je de afgelopen maanden dag en nacht mee bezig bent geweest. En het was verontrustend om te zien dat er bij de krant niemand juichend klaar staat om je een interview af te nemen.
Want, hoe kom je dan met een redactioneel artikel in de krant?
Door een journalist iets te geven waarnaar hij wel op zoek is: een goed verhaal.
Stuur verslaggevers een onweerstaanbaar verhaal en je hebt hun aandacht. Dan krijg je wel media-aandacht.
Dat blijkt uit de ervaring van Margo Huggers, één van de ondernemers die naar mijn lezing kwam luisteren. Ze organiseert wandelingen en kinderfeestjes met ezels onder de naam Margo met ezel. Het ging niet gemakkelijk, maar toch kreeg ze onlangs een artikel in de krant. Omdat het haar lukte journalisten nieuwsgierig te maken.
Een verhaal dat een verslaggever interessant vindt, begint met een probleem. ‘Dat had ik me nooit zo gerealiseerd, dus dat had ik goed onthouden na jouw lezing.’ aldus Margo. Dat het nog niet zo eenvoudig is om een probleem te verzinnen, merkte ze toen ze een persbericht ging schrijven. ‘Ik organiseer wandelingen en kinderfeestjes met ezels. Volgens mij is dat allemaal juist heel leuk en positief. Ik zag helemaal geen probleem. Maar ik heb net zo lang nagedacht tot ik toch één had gevonden.’
Ezelliefhebster Margo bedacht het volgende: ‘Mensen denken dat ezels dom en koppig zijn. Daar ben ik het niet mee eens. Het zijn juist de mensen die dom en koppig zijn.’ Ze zag dat vooroordeel als een probleem en ze besloot daarom dat als invalshoek te gebruiken.
Ze verzon een kop die volgens haar direct de aandacht zou trekken: mensen zijn koppig, ezels zijn slim. En daarna schreef ze een kort en krachtig persbericht:
Het was een goede strategie:
- Ze had nu een kop die de aandacht trok.
- Ze had een probleem.
- Ze had een kort en krachtig idee voor een verhaal.
Ondanks haar goede voorbereiding zat het haar niet mee. Een computervirus legde haar mailprogramma plat en dat zorgde ervoor dat ze het persbericht niet kon insturen naar de De Stentor.
Maar ze weigerde zich daardoor uit het veld te laten slaan en ze besloot dan maar ouderwets een papieren persbericht bij De Stentor in de brievenbus te gooien. Ze wist toen nog niet dat redacties meestal geen brievenbus hebben. Redacties werken met een postbus, Dat stamt nog uit het papieren tijdperk. Een postbus voorkwam dat journalisten ’s morgens voor de eerste deadline over een berg persberichten moesten klimmen om bij hun bureau te komen. Vol goede moed printte Margo haar persbericht uit, stopte het in een envelop en reed naar de krantenredactie. Maar bij de deur van De Stentor was natuurlijk geen brievenbus te bekennen.
Zou ze omkeren?
Of zou ze proberen dat persbericht toch op het bureau van een redacteur te krijgen?
Geen persbericht betekende sowieso geen publiciteit.
Maar zouden de verslaggevers wel tijd voor haar hebben?
Of zouden ze het vervelend vinden dat ze kwam storen?
Ze besloot de gok te wagen en belde aan.
Een onverwacht goede beslissing, zo bleek later.
Al snel stond ze midden in de redactieruimte om haar persbericht persoonlijk te overhandigen. Daar herkende een redacteur haar als de vrouw die met een ezel naar Frankrijk is gewandeld. Ze kreeg daardoor niet alleen haar boodschap geplaatst, maar de redacteur regelde meteen een interview en een fotograaf voor een uitgebreid artikel. Dat laatste was toeval. Niet iedereen heeft het geluk dat hij al eerder media-aandacht heeft gekregen.
Een eerdere publicatie maakt het makkelijker nogmaals publiciteit te krijgen.
Want dan is jouw verhaal dus interessant, anders plaatsen ze de vorige keer ook niks. Journalisten zijn na verloop van tijd geïnteresseerd in de afloop van een verhaal. Dat hielp Margo. De redactie was benieuwd wat de wandeltocht met de ezel haar had opgeleverd. Maar ook zonder eerdere media-aandacht had haar persbericht veel kans gemaakt op plaatsing in een regionale krant, want:
- Margo viel op
- Ze had een mooi human interest verhaal
- Ze had een pakkende invalshoek goed gekozen
- Ze had goed nagedacht over wat een journalist zou interesseren
Vier jaar geleden leverde Margo’s tocht ook al veel publiciteit op. Onderweg trok ze veel bekijks met haar viervoeter. Mensen werden nieuwsgierig naar de haar verhaal en op verschillende plekken belden mensen spontaan de krant om de media op haar te attenderen. Zo verscheen ze in verschillende regionale en landelijke media. In Nederland kreeg ze bijvoorbeeld aandacht in het televisieprogramma Man Bijt Hond.
‘Nu ik geld wil verdienen met mijn ezels moet ik zelf de publiciteit zoeken. Dat vind ik lastiger,’ zegt Margo. Maar na deze ervaring denkt ze dat het haar wel vaker zal lukken. Vooral veel tijdschriften zullen belangstelling hebben voor haar verhaal. Ze kan zelf contact opnemen met tijdschriften en magazines om te informeren of ze interesse hebben in een interview. Ze kan daarvoor hetzelfde verhaal gebruiken als ze naar De Stentor heeft gebracht.
Ze is blij met het krantenartikel, maar ze vindt het wel jammer dat je na zo’n interview maar moet afwachten wat een journalist wel en niet plaatst. ‘Zelf had ik graag gezien dat De Stentor meer aandacht zou besteden aan de activiteiten die ik organiseer met een link naar mijn website bijvoorbeeld. Maar daar heb je dus geen invloed op.’
Toch leverde het artikel Margo nieuwe belangstellenden op voor de ezeltocht die ze onlangs organiseerde. Verder is haar naam weer onder de aandacht gebracht en weten mensen nu wat ze doet. Ook op de lange termijn kan haar dat nog klanten opleveren als mensen op zoek zijn naar een bijzonder uitje en ze zich herinneren dat ze iets hebben gelezen over wandelen met ezels.
Bovendien kan ze het artikel uit De Stentor op haar website en plaatsen als ‘social proof’. Ze kan ernaar linken vanuit haar emailhandtekening en ze kan het op haar Facebookpagina en andere social media plaatsen. Op die manier kan een krantenartikel nog lang na de verschijningsdatum voor publiciteit en klanten zorgen.
Download dan hier het e-book: 25 manieren om gratis reclame te maken en meer naamsbekendheid te krijgen. Je kunt het meteen downloaden en het kost niks.
Als je mijn boek aanvraagt, ontvang je voortaan ook automatisch mijn maandelijkse publiciteitstips in je mailbox. Wil je dat niet? Dan kun je het e-book ook via de mail bij me aanvragen. Je krijgt het dan zo snel mogelijk; in elk geval binnen een week.
Je leest in mijn privacy-verklaring hoe ik jouw gegevens opsla en waarvoor ik ze gebruik.
Die vrouw die met haar ezel naar Frankrijk wandelde – dat is ook wel een leuke variant!
Ja! Cool he?